บทที่ 187 แค่หลับไปเท่านั้นหรือ?

ในมุมที่ไม่มีใคร ไป๋เฉียงเฉียงถอดการปลอมตัวออก น้ำตาที่กลั้นไว้นานก็ไหลออกมาชุ่มขอบตาในที่สุด

เคอร์ติสยืนอยู่ที่ประตูพูดว่า "เนื้อย่างสุกแล้ว มากินกันเถอะ"

ไป๋เฉียงเฉียงรีบเช็ดน้ำตาที่มุมตาทันที เงยหน้าขึ้นจากปาเคอร์ แกล้งทำเป็นสบายใจพูดว่า "โอ้ เร็วจังนะ"

เนื้อย่างของเคอร์ติสเทียบกับของปาเคอร์ไม่ได้เลย เป็นแค่หนูต้นไม้ตัวใหญ่เท่าลูกบาสเกตบอล ผิวด้านนอกไหม้ไปบ้าง แกะเนื้อออกมาข้างในยังมีเลือดติดอยู่