บทที่ 8 เผ่านกยูง
"ฉันจะไปจับมาอีกตัว ไม่ยากเลย" มูเอร์พูดเสียงนุ่มนวล
ไป๋เฉียงเฉียงยิ่งทำหน้าเศร้าลง
คุณไม่ลำบากแต่ฉันลำบากนะ อยากเข้าห้องน้ำจังเลย!
"เธอหิวแล้วเหรอ?" มูเอร์ยื่นแขนยาวออกไปหยิบผลไม้สีส้มที่คล้ายซาลาเปาเนื้อ "กินผลไม้หวานก่อนสิ เดี๋ยวฉันจะไปล่าอาหารใหม่"
"เอ่อ รอก่อน!" ไป๋เฉียงเฉียงเห็นมูเอร์กำลังจะเปลี่ยนร่าง จึงรีบคว้าข้อมือเขาไว้
ประสาทสัมผัสทั้งหมดของมูเอร์มารวมกันที่ข้อมือซ้าย เขาถามอย่างเหม่อลอย "หืม?"