บทที่ 68 ความเศร้าที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือการตายของหัวใจ

ปาเคอร์ชี้ไปที่ถ้ำมืดมิด ในใจก็รู้สึกหงุดหงิดกับเคอร์ติสอยู่บ้าง

ในเมื่อมาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่รีบไปหาชิงชิงก่อน? มีอะไรสำคัญกว่าชิงชิงอีกหรือ?

มองดูเนินเขาที่มีพื้นสีดำและลวดลายสีเขียว ก็พอจะจินตนาการได้ว่าไฟที่ลุกไหม้วันนั้นรุนแรงขนาดไหน ไป๋เฉียงเฉียงร่างกายโงนเงนจนเกือบจะเป็นลม

วันนั้นความรู้สึกของเธอไม่ใช่ภาพลวงตา มันเป็นเรื่องจริง เคอร์ติสถูกไฟเผาจริงๆ ใครกันช่างโหดร้ายถึงขนาดต้องการเผาเขาทั้งเป็น!