บทที่ 93 เงือกต่างหากที่เป็นความงามแท้จริง
"ต่อไปนี้เธอจะเป็นเพศเมียของเผ่าเรา อยู่ที่นี่อย่างสบายใจเถอะ ฉันจะดูแลลูกๆ ของเธอจนกว่าพวกเขาจะสามารถอยู่รอดบนบกได้"
"ทำไมล่ะ?" ไป๋เฉียงเฉียงเงยหน้ามองจินพลางถาม
รู้สึกว่าท่าทางแบบนี้ดูอ่อนแอเกินไป ไป๋เฉียงเฉียงจึงฝืนความเจ็บปวดลุกขึ้นยืน
"เพศเมียของพวกคุณหายไปสิบปีแล้ว ทำไมสิบปีที่ผ่านมาถึงไม่หาตัวแทน แต่กลับต้องมาหาฉัน?"
"พวกเขาชอบเธอ และเรื่องมันบานปลายใหญ่โตแล้ว ถ้าปล่อยเธอไป พวกเราก็จัดการไม่ได้"