บทที่ 111 เคอร์ติสมาแล้ว

ไป๋เฉียงเฉียงรู้สึกมึนงงเมื่อแสงจ้าส่องเข้าตา เธอครางเบาๆ ออกมา

"เสี่ยวไป่..."

"อืม..." เคอร์ติสหรอ?

เสียงที่ได้ยินในหูนั้นพร่าเลือน ราวกับมีกำแพงน้ำกั้นอยู่

ไป๋เฉียงเฉียงพยายามลืมตาที่รู้สึกแสบขึ้นมา ในสายตาเห็นร่างเลือนรางของคนผมแดงยาวตรง

หัวใจพองโตด้วยความดีใจ แต่พอจะพูดอะไร ก็พ่นน้ำทะเลเค็มๆ ออกมาเป็นสาย

"ดีจังที่เธอตื่นแล้ว"

ในสายตาปรากฏหัวสีทองอีกคน นั่นคือปาเคอร์