บทที่ 144 สัตว์เร่ร่อนปรากฏอีกครั้ง 2

"ในป่า ฉันจำสถานที่ได้" ปาเคอร์พูด "อย่างน้อยต้องรอจนถึงฤดูฝนเล็กถึงจะกลับไปได้ เคอร์ติสต้องจำศีลในฤดูหนาว ฉันต้องอยู่ดูแลเธอ"

พูดจบประโยคนี้ ปาเคอร์รู้สึกทั้งหวานชื่นและรู้สึกผิด หวานชื่นเพราะชิงชิงมีเขากับเคอร์ติสเท่านั้น รู้สึกผิดก็เพราะเรื่องนี้ เป็นเพราะเขาไม่ยอม ชิงชิงถึงไม่ไปหาคู่ครองคนอื่น

จริงๆ แล้วถ้าชิงชิงหาคู่ครองในเผ่าเสือ เขาก็สามารถออกเดินทางไปเมืองแห่งสัตว์พันธุ์เพื่อเอาของกลับมาได้แล้ว