บทที่ 337 การโจมตีครั้งสุดท้าย

เวนสันลืมตาขึ้นทันที ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกที่เย็นชา ไร้ซึ่งความรู้สึกใดๆ

"โฮก!"

เสียงคำรามต่ำๆ อันเป็นเอกลักษณ์ของราชาเสือดังกลบเสียงฝน เสียงฝูงอสูรลอยน้ำ และเสียงร้องของสัตว์ทั้งหลาย แผ่กระจายไปทั่วป่าเขา

เหล่าเสือและอิ๋งซือที่กำลังวุ่นวายต่างสงบลงทันที พากันมุ่งหน้ามาหาเขา

เวนสันปีนขึ้นหลังอิ๋งซือตัวใหญ่ตัวหนึ่ง "ไปที่ถ้ำ"

"จิ๊ว!"

ไป๋เฉียงเฉียงได้ยินเสียงของเวนสัน มือเธอคลายออก ช้อนไม้หล่นลงในน้ำซุป ทำให้น้ำซุปกระเด็นเป็นหยดๆ บนโต๊ะหิน