บทที่ 342 เวนสันป้อนอาหาร

เวนสันรีบลุกขึ้นมา เดินสองก้าวใหญ่ไปที่ข้างๆ ไป๋เฉียงเฉียง ลูกเสือดาวเดินตามติดเท้าเวนสัน "โฮ่ง! โฮ่ง! โฮ่ง!"

เวนสันก้มมองพวกมันด้วยความสงสัย ลูกเสือดาวเป็นอะไรไป? ทำไมมาเกาะติดขาเขา เกือบจะเตะโดนพวกมันแล้ว

อยากกินเนื้อหรือเปล่านะ?

เวนสันมองชามที่มีอาหารเหลือแค่ครึ่งเดียว ไม่ได้ นี่เป็นอาหารของชิงชิง ให้พวกมันไม่ได้

ยิ่งคิดแบบนั้น ลูกเสือดาวก็ยิ่งร้องเสียงดังขึ้น