บทที่ 346 ช่วงเวลาแห่งความรัก

ไป๋เฉียงเฉียงกำลังอุ้มลูกเสือดาวอยู่ แต่ความสนใจของเธอกลับอยู่ที่เวนสันที่อยู่ข้างหลัง แขนที่โอบรอบเอวทำให้เธอแทบหายใจไม่ออก

"ไม่มีอะไรหรอก พวกมันแค่ซุกซนน่ะ" ไป๋เฉียงเฉียงพูดเสียงเบา

เธอรู้สึกอึดอัดกับความเขินอายแบบนี้จนเริ่มหงุดหงิด

จู่ๆ เธอก็รู้สึกสะท้อนใจว่า ในโลกนี้ไม่มีอะไรที่ได้มาฟรีๆ แม้แต่การแต่งงานแบบรีบร้อน ก็ยังต้องผ่านขั้นตอนการจีบกันก่อน