บทที่ 75 จบการต่อสู้ระหว่างทายาทด้วยไม้เพียงท่อนเดียว

เสียงของเย่เฝยเทียนและเสียงพิณดังขึ้นพร้อมกัน ทำให้หัวใจของทุกคนสั่นสะท้าน

โจวมู่ที่กำลังวาดภาพเงยหน้าขึ้น จากนั้นก็เห็นพายุเสียงพิณที่โถมเข้ามา วิญญาณชะตากรรมของเขาคำรามอย่างดุร้าย มีพลังจิตที่น่าสะพรึงกลัวพุ่งออกมาอย่างรุนแรง แต่ก็ไร้ประโยชน์ พายุจิตโหมกระหน่ำลงมา ทำลายทุกสิ่งทุกอย่างให้พินาศ

ภาพวาดของเขาถูกกลืนกินไปในทันที พลังลมปราณในท้องฟ้าและพื้นดินกลายเป็นปั่นป่วนและไม่สงบ จากนั้นโจวมู่ก็ถูกพายุเสียงพิณท่วมทับ เผยสีหน้าเจ็บปวดอย่างที่สุด ราวกับเป็นทหารที่โดดเดี่ยวบนสนามรบ และสิ่งที่โจมตีเขาคือกองทัพนับพันนับหมื่น