บทที่ 70 เทียนซิงจิวจี

เย่เฝยเทียนมองไปยังหญิงสาวบนท้องฟ้า นางก็จ้องมองเขาเช่นกัน

ข้านามสกุล ตงฟาง

เย่เฝยเทียนรู้สึกว่าประโยคนี้ไม่ได้พูดกับเสนาธิการซัว แต่เหมือนพูดกับเขามากกว่า

ขณะนั้น พายุหิมะอันไร้ขอบเขตก็พัดกระหน่ำเข้ามา หิมะโปรยปรายลงมาจากท้องฟ้า ความหนาวเย็นที่ไม่อาจเทียบได้แผ่ปกคลุมโลกใบนี้

ทุกคนหันไปมอง เห็นร่างใหญ่โตราวภูเขาของยีเย่หิมะจ้องมองท้องฟ้า จากนั้นท้องฟ้าก็กลายเป็นน้ำแข็ง โดยมีเขาเป็นศูนย์กลาง ทั้งโลกถูกแช่แข็งไว้