บทที่ 438 การริเริ่ม
หลงหลิงเออร์เห็นเย่เฝยเทียนตกลง เธอจ้องมองเขาแล้วพูดว่า "ฉันไม่อนุญาตให้เธอไป"
"หลิงเออร์ ต่อไปเธอต้องตั้งใจฝึกฝนกับท่านเซียนฟง อย่าคิดถึงเรื่องในอดีตมากนัก" เย่เฝยเทียนยิ้มพลางพูด "ฉันไปล่ะ"
พูดจบก็หมุนตัวเดินออกไป
"พี่ฟู่เทียน" หลงหลิงเออร์ตะโกนเรียก เย่เฝยเทียนหยุดฝีเท้าแล้วหันกลับมาพูดว่า "เฮ้ย เธอรู้ไหมว่าเธอน่ารำคาญมาก"
ดวงตาของหลงหลิงเออร์แดงก่ำ น้ำตาเหมือนจะไหลออกมา เย่เฝยเทียนใจอ่อนลงอีกครั้ง เด็กคนนี้ แสดงเก่งจริงๆ