บทที่ 30 รีบออกไปจากโรงเรียนมัธยมเซิงฮั่วซะ

สองคนหันมาเยาะเย้ยเจียนอี้หลิงอย่างเต็มที่

คำพูดของพวกเธอทั้งสองทำให้เพื่อนร่วมชั้นม.4/8 ที่มาถึงแล้วรู้สึกไม่สบายใจ

เฉียวอี้เจิ้นคนนี้ช่างหยิ่งผยองจริงๆ อาศัยว่าพ่อของตัวเองเป็นประธานคณะกรรมการโรงเรียนมัธยมชิงหัว จึงทำตัวเป็นพวกอันธพาล ลบกล้องวงจรปิดได้ตามใจชอบ

แต่ก็ยังไม่มีใครกล้าพูดอะไร หนึ่งคือกลัวเฉียวอี้เจิ้น

สองคือสำหรับเพื่อนร่วมชั้นม.4/8 แล้ว เฉียวอี้เจิ้นไม่ใช่คนดีอะไร แต่เจียนอี้หลิงก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันเท่าไหร่

พวกเธอทั้งสองทะเลาะกัน ก็เหมือนหมากัดหมา พวกเขาดูไปก็พอ ไม่โง่พอที่จะเข้าไปยุ่งแล้วหาเรื่องใส่ตัว

เห็นเจียนอี้หลิงเงียบไม่พูดอะไร เฉียวอี้เจิ้นรู้สึกสะใจที่ได้ทำให้อีกฝ่ายอับอาย

เฉียวอี้เจิ้นเยาะเย้ยเจียนอี้หลิงต่อไป: "จริงด้วย วันนี้กล้องวงจรปิดยังอยู่นะ! เธอไปบอกอาจารย์ฝ่ายปกครองได้เลย บอกว่าฉันมาโอ้อวดกับเธอวันนี้! ยืนห่างจากเธอไม่ถึง 10 เซนติเมตร แล้วก็โอ้อวดกับเธอสุดๆ! ให้เขาไปตรวจสอบวิดีโอดูสิ! แน่นอนว่าถ้ากล้องวงจรปิดของโรงเรียนเรามีเสียงนะ!"

พูดจบเฉียวอี้เจิ้นกับสมุนทั้งสองก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน

กล้องวงจรปิดของโรงเรียนไม่มีเสียง จะเห็นแค่ภาพเฉียวอี้เจิ้นยืนพูดและหัวเราะต่อหน้าเจียนอี้หลิง แค่ภาพแบบนี้เฉียวอี้เจิ้นก็สามารถอธิบายได้ว่าตัวเองมาคุยกับเจียนอี้หลิงเฉยๆ

ดังนั้นตอนนี้เฉียวอี้เจิ้นจึงหัวเราะอย่างไม่สนใจอะไรต่อหน้าเจียนอี้หลิง แค่ไม่ลงมือทำร้าย เจียนอี้หลิงก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากกลืนความขมข่ืนไว้

บนใบหน้าของเจียนอี้หลิงไม่ปรากฏอาการร้อนรนกระวนกระวายอย่างที่เฉียวอี้เจิ้นคาดหวัง

"เธอไม่สามารถทำอะไรตามใจชอบได้เพียงเพราะพ่อของเธอเป็นประธานคณะกรรมการโรงเรียน" เจียนอี้หลิงพูดเสียงเบา

เธอกำลังกล่าวถึงข้อเท็จจริงที่ทุกคนรู้กันอย่างง่ายๆ

"ยังไงล่ะ? เธออิจฉาสินะ? ฉันอาศัยพ่อฉันเป็นประธานคณะกรรมการโรงเรียนแล้วไง? ถ้าเธอไม่พอใจก็อดทนเอาไว้สิ!" เฉียวอี้เจิ้นยิ้มอย่างสดใสพร้อมกับดวงตาที่เต็มไปด้วยการเยาะเย้ยเจียนอี้หลิง "ฉันบอกเธอได้อีกว่า ฉันเฉียวอี้เจิ้นไม่เพียงแต่สามารถลบวิดีโอกล้องวงจรปิดได้ แต่ยังสามารถขับไล่เธอซึ่งเป็นหนูตัวปัญหาออกจากโรงเรียนมัธยมเซิงฮั่วของเราได้ด้วย!"

"ถูกต้อง!" สมุนคนหนึ่งของเฉียวอี้เจิ้นเห็นด้วย "เจียนอี้หลิง เธอส่องกระจกดูตัวเองให้ดีๆ ให้รู้ว่าตอนนี้เธออยู่ในสถานการณ์อะไร เธอก็แค่หนูถูกไล่ล่า รีบกลับบ้านไปซะเถอะ! โรงเรียนมัธยมเซิงฮั่วของเราไม่มีที่สำหรับเธอ ไม่ต้องการคนที่ทำร้ายแม้แต่พี่ชายตัวเองอย่างเธอ เข้าใจไหม?"

เฉียวอี้เจิ้นไม่ต้องการให้เจียนอี้หลิงกลับมาที่โรงเรียนอีก

ในฐานะแฟนๆของเจียน หยวนเน่า เธอไม่สามารถทำอะไรเพื่อเขาได้ในด้านอื่นๆ แต่อย่างน้อยเธอก็สามารถทำให้ไม่มีร่องรอยของเจียนอี้หลิงในโรงเรียนมัธยมเซิงฮั่วก่อนที่เจียน หยวนเน่าจะกลับมาที่โรงเรียนได้

เจียนอี้หลิงยังคงสงบนิ่ง สีหน้าเรียบเฉย ดวงตาเย็นชา

หูเจียวเจียวที่อยู่ข้างๆ ได้ยินแล้วรู้สึกไม่สบายใจ เธอไม่รู้จริงๆ ว่าหัวใจของเจียนอี้หลิงทำมาจากอะไร

เห็นว่าใกล้จะถึงเวลาอ่านหนังสือตอนเช้าแล้ว เฉียวอี้เจิ้นเตือนเจียนอี้หลิงเป็นครั้งสุดท้าย: "ออกไปจากโรงเรียนมัธยมเซิงฮั่วซะ ไม่งั้นเธอก็เตรียมตัวไม่มีวันสงบสุขเลยสักวัน! ตอนนี้ฉันแค่เตือนเธอ ถ้าความอดทนของฉันหมดลง เธอก็รอรับกรรมไปเถอะ!"

ในโรงเรียน สิ่งที่เฉียวอี้เจิ้นสามารถทำกับเจียนอี้หลิงได้มีจำกัด การรังแกนักเรียนคนอื่นๆ เธอมีวิธีการมากกว่า แต่เจียนอี้หลิงก็แตกต่างออกไป มีภูมิหลังที่แข็งแกร่ง

หากทำอะไรกับเจียนอี้หลิงในโรงเรียนจนทำให้ผู้ปกครองของบ้านเจียนต้องตื่นตระหนก แม้แต่พ่อของเฉียวอี้เจิ้นก็อาจจะรับมือไม่ไหว

แต่ถ้าเจียนอี้หลิงยังคงน่ารำคาญอยู่อย่างนี้ เฉียวอี้เจิ้นก็อาจจะต้องทำอะไรที่รุนแรงกว่านี้กับเธอ ในโรงเรียนอาจจะลงมือไม่ได้ แต่เฉียวอี้เจิ้นรู้จักคนโหดๆในสังคมมากมาย คนพวกนั้นจัดการกับหนูน้อยได้โหดร้ายกว่าเฉียวอี้เจิ้นมากนัก!