บทที่ 11 กลับไปที่บ้านเก่าครอบครัวเจี้ยน (2)

"ยังไงเจียนอี้หลิงไม่มีผิด ฉันเชื่อเธอ! แล้วก็ คนรับใช้ในบ้านของพวกคุณ รีบไล่เขาออกไปเถอะ อี้หลิงไม่ชอบแล้ว พวกคุณยังจะเก็บไว้ทำไม? จ้างคนรับใช้มาก็เพื่อดูแลเจ้านาย ไม่ใช่มาทำให้เจ้านายโมโห!" แม่ท่านเจียนสะบัดหน้าไปอีกทาง ทำท่าเหมือนตัดสินใจแล้วใครพูดก็ไม่ฟัง

เจียนอี้หลิงมองดูสองคนที่โต้เถียงกันไม่หยุด ยื่นมือออกไปดึงแขนเสื้อของแม่ท่านเจียน

แม่ท่านเจียนก้มลงมองเธอ

"อย่าทะเลาะกันเลย ฉันผิดเอง"

เจียนอี้หลิงก็มีความผิดส่วนหนึ่งจริงๆ อย่างน้อยเธอก็ไม่ควรทะเลาะกับพี่ชายเพราะเขามีเพื่อนสนิทเป็นผู้หญิง

ในเรื่องนี้ เจียนอี้หลิงคนเดิมก็ทำผิดพลาดเพราะขี้หึงเกินไป

ส่วนเรื่องที่ว่าเธอผลักหรือไม่นั้น ตอนนี้เจียนอี้หลิงไม่อยากโต้แย้งอะไรที่ไม่มีความหมาย

การยืนยันต่อหน้าคุณปู่คุณย่าว่าไม่ใช่ฝีมือตัวเอง โดยไม่มีหลักฐานอะไรเลย นอกจากจะทำให้พ่อแม่พี่ชายผิดหวังก็ไม่มีผลดีอะไร

"อี้หลิง เธอ..." แม่ท่านเจียนมองเจียนอี้หลิงอย่างประหลาดใจ

เมื่อได้ยินเจียนอี้หลิงพูดออกมาอย่างจริงใจ เจียนซือไห่ก็รู้สึกสะเทือนใจ

เห็นได้ชัดว่าครั้งนี้เด็กคนนี้รู้ตัวว่าทำผิดจริงๆ

ตอนนี้ เฒ่าเจี้ยนที่เงียบมาตั้งแต่เจียนอี้หลิงเข้ามาก็พูดขึ้น "อี้หลิง มานี่"

เฒ่าเจี้ยนโบกมือเรียกเจียนอี้หลิง

เจียนอี้หลิงลังเลครู่หนึ่งแล้วค่อยๆ เดินเข้าไปอย่างระมัดระวัง

เฒ่าเจี้ยนนั่งอยู่บนโซฟา ยื่นมือออกไปลูบหัวเจียนอี้หลิง "ที่จริงให้เธอมาก็เพื่อจะถามว่าพ่อของเธอจัดการเรื่องนี้ยังไง ตอนนี้เห็นเธอยอมรับผิดเอง ปู่ก็ดีใจ"

เหมือนคุณป้า เฒ่าเจี้ยนก็รักหลานสาวคนเดียวคนนี้มาก หลานสาวขออะไรก็ให้ หลานสาวอยากได้อะไร เขาก็ไม่เคยไม่ตามใจ

แต่เฒ่าเจี้ยนก็ยังเป็นหัวหน้าครอบครัวเจี้ยน และคนที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสครั้งนี้ก็เป็นลูกหลานของครอบครัวเจี้ยนเหมือนกัน อย่างน้อยก็ต้องแยกแยะถูกผิดบ้าง

สีหน้าของเฒ่าเจี้ยนผ่อนคลายลงในที่สุด พูดกับหลานสาวสุดที่รัก "เรื่องของพี่ชายเธอ ปู่จะถือว่ามันผ่านไปแล้ว ถึงอย่างไรการสืบสวนความผิดของเธอต่อไปก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงความจริงที่ว่ามือของพี่ชายเธอได้รับบาดเจ็บ แต่การลงโทษที่ควรได้รับ งานที่ต้องทำต่อไป ต้องไม่ขาดอะไรไปเลย! แล้วก็ ห้ามทำแบบนี้อีก เข้าใจไหม?"

เจียนอี้หลิงพยักหน้า

เฒ่าเจี้ยนพูดต่อ "ลูกหลานบ้านเจี้ยนของเรา จะโหดร้ายกับคนนอกนิดหน่อยก็ไม่เป็นไร แต่ห้ามทำร้ายคนในครอบครัวเด็ดขาด ครั้งนี้ปู่ยกโทษให้เพราะเธอยังเด็กและเพิ่งทำผิดครั้งแรก"

เจียนอี้หลิงพยักหน้าอีกครั้ง

เจียนอี้หลิงไม่สงสัยเลยว่าเฒ่าเจี้ยนจะลงโทษเธอ

เพราะในนิยายต้นฉบับ คนที่สั่งขับไล่เจียนอี้หลิงออกจากบ้านเจี้ยนก็คือเฒ่าเจี้ยนนี่แหละ

แม่ท่านเจียนทนดูไม่ไหวแล้ว เดินเข้าไปดึงเจียนอี้หลิงออกมาจากหน้าเฒ่าเจี้ยน

"คุณแก่คนนี้ คุณดุๆ แบบนี้ จะทำให้เด็กตกใจหมดนะ!"

แม่ท่านเจียนพูดไปอย่างนั้น แต่ก็ยังเกรงใจสามีอยู่บ้าง

ไม่อย่างนั้นคงไม่รอให้เฒ่าเจี้ยนพูดจบแล้วค่อยออกมาช่วย

แม่ท่านเจียนกับเฒ่าเจี้ยนช่วยเหลือกันและกัน รักใคร่กันมาทั้งชีวิต เข้าใจนิสัยของสามีเป็นอย่างดี

เรื่องเล็กๆ น้อยๆ เธอจะทำอะไรก็ได้ เขาจะตามใจเธอแน่นอน

แต่เรื่องสำคัญจริงจัง เฒ่าเจี้ยนจะไม่ฟังใครเลย

ถ้าเธอไม่รู้จักกาลเทศะ ทั้งคู่คงอยู่ด้วยกันมาไม่ได้ทั้งชีวิตแบบนี้