บทที่ 45 การนัดพบที่สถาบันวิจัย

เวินนวนยิ่งไม่พูดอะไร เธอกำลังคิดถึงลูกสาว แต่ไม่กล้าแสดงออกมากเกินไป ได้แต่ซ่อนเร้นไว้

　　ตอนบอกให้เสี่ยวหลิงกลับไปอยู่บ้านเก่า เธอตั้งใจไม่ได้มา เธอกลัวว่าถ้าเห็นเสี่ยวหลิงแล้วจะเปลี่ยนใจ

　　ตอนนี้นึกถึงว่าลูกสาวจะต้องอยู่ที่บ้านเก่าสักระยะ ในใจก็รู้สึกเจ็บปวดอย่างยิ่ง

　　มื้ออาหารผ่านไปอย่างเงียบสงบ

　　โหม่วซือหยุนไม่กล้าส่งเสียงอะไรตลอดทั้งมื้อ