บทที่ 117 กระสอบทรายมนุษย์ (1)

"อ๊ะ?"

　　อวี๋ซีคิดในใจว่าเมื่อกี้หลิงเฉิงจ้องมองนักร้องบอยแบนด์จนตาเป็นประกายชัดๆ แท้ๆ ทำไมถึงไม่ยอมรับนะ?

　　หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง อวี๋ซีก็หันกลับไป แล้วก็พบว่าเจียนอี้หลิงกับจ้ายหยุนเฉิงเดินไปไกลแล้ว

　　"เฮ้... พวกนายสองคน... ทำไมทิ้งฉันไว้อีกแล้วล่ะ... มีน้ำใจหน่อยได้ไหมเนี่ย..."

　　เขาแค่เหม่อไปนิดเดียว สองคนนี้ก็ทิ้งเขาไปอย่างไร้น้ำใจเลย!

　　ที่นี่คือหมู่บ้านที่อพาร์ตเมนต์ของจี๋มิงตั้งอยู่