บทที่ 139 อี้หลิงป่วย (3)

พูดจบ เจียนอวี๋หมินก็ร้องเพลงให้เจียนอี้หลิงฟัง

เสียงพูดของเจียนอวี๋หมินไพเราะ แต่เสียงร้องเพลงยิ่งไพเราะกว่า

เขาเลือกร้องเพลงช้าๆ ที่ฟังแล้วรู้สึกอ่อนโยนและลึกซึ้ง

เจียนอี้หลิงไม่มีความสามารถทางดนตรีเลย แต่เธอรู้ว่าเพลงนี้ไพเราะมาก เหมือนกระแสน้ำอุ่นๆ ที่ไหลเข้าสู่หัวใจ

เมื่อร้องจบ เจียนอวี๋หมินยิ้มและพูดกับเจียนอี้หลิงว่า "ไพเราะไหม? คุ้มค่าที่จะเก็บค่าฟังไหม?"