บทที่ 192 มู่เซาขอเงิน

"คุณเป็นอะไรไป? ค่าเล่าเรียนของลูกสาวคุณฉันก็ออกให้ ฉันก็หางานที่มีเงินเดือนสูงให้คุณ เงินทุกเดือนยังไม่พอให้คุณกับลูกสาวใช้อีกหรือ?"

"พอค่ะ พอ แค่ว่า... ฉัน... ฉันมีเรื่องฉุกเฉินนิดหน่อย" มู่เซาก็รู้ว่าการยืมเงินแบบนี้ไม่ดี ในใจรู้สึกละอายมาก

"ไม่ว่าคุณจะมีเรื่องฉุกเฉินอะไร ฉันเหอหยานไม่ใช่คนทำการกุศล เรื่องก่อนหน้านี้ของคุณก็ยุ่งเหยิงไปหมด ตอนนี้ยังจะมาขอยืมเงินฉันอีก คุณมีหน้ามาขออย่างไร?" เหอหยานเริ่มหมดความอดทนกับมู่เซา