บทที่ 453 งานเลี้ยง (1)
อวี๋ซีพึมพำอย่างขมขื่น "เธอไม่เคยติดต่อฉันเลย..."
เขามีความสำคัญในใจของหลิงเฉิงน้อยกว่าชินชวนคนนั้นเสียอีก
พวกเขาเคยเป็นเพื่อนร่วมรบที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาด้วยกันนะ!
อวี๋ซีกำลังขับรถ ส่วนเจียนอี้หลิงที่นั่งข้างคนขับก็ไม่ได้อยู่เฉยๆ
เธอหยิบโน้ตบุ๊กขนาดเล็กของตัวเองออกมาวางบนตัก
นิ้วมือพิมพ์บนแป้นพิมพ์อย่างคล่องแคล่ว
ตอนรอไฟแดง อวี๋ซีแอบมองหน้าจอคอมพิวเตอร์ของเจียนอี้หลิง แต่เห็นแต่สัญลักษณ์ทางเคมีที่เขาไม่เข้าใจมากมาย