บทที่ 475 จับมือเธอไว้

เธอเรียนรู้ที่จะฆ่าเวลาด้วยตัวเอง เรียนรู้ที่จะใช้เวลาไปกับสิ่งอื่นในยามที่ไม่มีใครอยู่

เธอเรียนรู้การทำอาหาร เรียนรู้การทำขนมหวาน เรียนรู้ศิลปะการทำน้ำตาล เรียนรู้งานปัก

เธอทุ่มเทเวลาให้กับสิ่งเหล่านี้ มันทำให้เธอรู้สึกสงบ

แต่เมื่อความสงบผ่านไปนาน เธอก็ลืมวิธีที่จะมีอารมณ์ความรู้สึก

เจียนอี้หลิงไม่รู้ว่าเมื่อเธอรู้สึกเศร้า นอกจากการรอคอยให้ความเศร้านั้นจางหายไปเอง เธอจะทำอะไรได้อีก