บทที่ 586 สีของเสื้อไหมพรม

เจียนอี้หลิงเบิกตากว้างมองจ้ายหยุนเฉิง แต่ร่างกายไม่ได้ต่อต้านเขา

เพราะไม่รู้ว่าทำไม การสัมผัสของเขา ร่างกายของเธอไม่ได้รู้สึกรังเกียจ ไม่มีความรู้สึกอยากผลักไส

คนอื่นๆ แม้แต่ญาติผู้ใหญ่ที่เป็นผู้หญิงแตะต้องตัวเธอ เธอต้องควบคุมตัวเองไม่ให้ผลักพวกเขาออกไป

เจียนอี้หลิงตัวเบามาก เมื่อจ้ายหยุนเฉิงอุ้มเธอ รู้สึกว่าคนในอ้อมกอดทั้งเบา ตัวเล็ก และบอบบาง