"พี่ชาย ก็แค่น้ำซุปเลือดหมูพุงโตสองชามเอง ไม่ต้องตื่นเต้นขนาดนั้นหรอก"
จื้อเฉินพูดเสียงอ่อนๆ พลางพลิกเนื้อหมูบนเตาย่าง
ตื่นเต้น?
ฉันดูตื่นเต้นงั้นเหรอ?
ฉันโกรธโว้ย โกรธ เข้าใจไหม?
หลงเสาอวี้สูดลมหายใจลึกๆ สองครั้ง พยายามกดข่มอารมณ์โมโหที่อยากจะฆ่าคนลง ฝืนยิ้มบางๆ บนใบหน้า แล้วหันหลังกลับไปนั่งที่เดิมโดยไม่พูดอะไร
"คุณชาย ตอนนี้เราจะทำยังไงดีครับ?" เด็กหนุ่มหน้าตรงถามเสียงเบา