บทที่ 91 เด็กซนถูกไล่ล่าด้วยเจียนฉีของตำหนักเทพดาบ

"โอ้! พี่สาวเท่จัง"

จื้อเฉินตบมือป้อมๆ ของเขาอย่างตื่นเต้น กระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ

จื้อซินกำลังจะเอ่ยปาก แต่กลับอดไม่ได้ที่จะสะอึก

แม้ว่าเสียงสะอึกจะไม่ดังมาก แต่บนภูเขาเทพดาบที่เงียบสงัดนี้ กลับฟังดูดังเป็นพิเศษ

วิ่งหนีเร็ว!

บรรดาฝีมือยอดฝีมือตกใจจนสีหน้าเปลี่ยนไป ต่างแยกย้ายกันหนีกระเจิดกระเจิง

แม้แต่ราชาหัวไซ้อุ้งเท้าสองหัวที่ยืนอยู่ข้างจื้อเฉินก็ขยับขาทั้งสี่หมายจะหนี แต่ถูกจื้อเฉินใช้มือป้อมๆ จับหางหมูสั้นๆ ของมันไว้ ไม่ว่ามันจะพยายามวิ่งสุดแรงก็ไม่อาจขยับไปไหนได้