"โอ้! พี่สาวเท่จัง"
จื้อเฉินตบมือป้อมๆ ของเขาอย่างตื่นเต้น กระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ
จื้อซินกำลังจะเอ่ยปาก แต่กลับอดไม่ได้ที่จะสะอึก
แม้ว่าเสียงสะอึกจะไม่ดังมาก แต่บนภูเขาเทพดาบที่เงียบสงัดนี้ กลับฟังดูดังเป็นพิเศษ
วิ่งหนีเร็ว!
บรรดาฝีมือยอดฝีมือตกใจจนสีหน้าเปลี่ยนไป ต่างแยกย้ายกันหนีกระเจิดกระเจิง
แม้แต่ราชาหัวไซ้อุ้งเท้าสองหัวที่ยืนอยู่ข้างจื้อเฉินก็ขยับขาทั้งสี่หมายจะหนี แต่ถูกจื้อเฉินใช้มือป้อมๆ จับหางหมูสั้นๆ ของมันไว้ ไม่ว่ามันจะพยายามวิ่งสุดแรงก็ไม่อาจขยับไปไหนได้