"พวกมันยังอยู่อีกเหรอ"
จื้อเฉินมองหยดน้ำสองหยดที่เหลืออยู่ในหม้อ ดวงตากลมโตกะพริบปริบๆ เต็มไปด้วยความสงสัย
"ดูเหมือนจะเล็กลงนิดหน่อยนะ"
จื้อซินยื่นหน้าเล็กๆ ของเธอเข้าไป จ้องมองหยดน้ำพลังเซินอวี่ซางกู่สองหยดนั้นอย่างพินิจพิเคราะห์ แล้วพูดอย่างไม่ค่อยมั่นใจนัก
ขนาดที่เล็กลงนั้นน้อยมาก น้อยจนแทบมองไม่เห็น
"เราไม่ควรปล่อยให้สูญเปล่านะ พี่สาว เรากินคนละหยดกันดีไหม"