บทที่ 78 นายขโมยภรรยาของฉัน

ในรถเงียบไปพักใหญ่ เจียวซีแอบเงยหน้าขึ้นมาสังเกต เห็นว่าสีหน้าของคูเจิ้งไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง จึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก ดูเหมือนเรื่องนี้จะผ่านไปแล้ว คูเจิ้งคงไม่สนใจคู่หมั้นที่ตายไปแล้วของเธอ

เจียวซีมองออกไปนอกหน้าต่าง ยิ้มพลางเอ่ยปาก: "คูเจิ้ง คุณจอดรถตรงนี้ได้ไหม ฉันจะไป..."

ก่อนที่เธอจะพูดจบ รถก็แล่นผ่านไปแล้ว

เจียวซี: "..."

คูเจิ้งพูดขึ้นมาอย่างเนิบนาบ: "คุณจะคิดว่าผมแก่หูตึงไม่ได้ยินที่คุณพูดก็ได้ หรือจะคิดว่าผมตายไปแล้วก็ได้"