บทที่ 145 ทำไมต้องขอโทษด้วย?

เฉินหยิงยังคงมีสายน้ำเกลือติดอยู่ที่หลังมือ เธอลืมตาขึ้นมาอย่างอ่อนแรง "ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไม่เป็นอะไร"

นางหวังเป็นน้องสาวของมาดามคู่ เฉินหยิงเป็นหลานสาวของสามีนางหวัง เธอเติบโตมาด้วยกันกับคูเจิ้งเป็นเพื่อนสนิทตั้งแต่วัยเยาว์ ทั้งสองครอบครัวหวังว่าเมื่อเด็กๆ โตขึ้นจะได้แต่งงานกัน เพื่อเพิ่มความสัมพันธ์ให้แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น

นางหวังไม่มีลูก จึงรักเฉินหยิงเหมือนลูกสาวของตัวเอง รวมถึงมาดามคู่ก็รักและเอ็นดูเฉินหยิงมาก ตอนนี้เมื่อเห็นเฉินหยิงฝืนปลอบใจพวกเธอ หัวใจก็เจ็บปวดราวกับถูกมีดกรีด