นักเขียน rcNSMe

ได้ยินว่านางโจจากชนบทมาร่างกายอ่อนแอและเจ็บป่วยบ่อย เป็นสาวงามที่อ่อนแอ
ได้ยินว่านางโจกินยาและใช้เงินเหมือนน้ำไหล เป็นคนที่ต้องกินยาตลอด
ได้ยินว่านางโจต้องมีคนรับใช้สิบคนคอยดูแลข้างเตียง เป็นภาระหนัก
ทุกคนรอให้ครอบครัวเจียวส่งนางโจกลับชนบท ปล่อยให้เธอดูแลตัวเอง
เจียวซี: "ได้ยินว่าฉันอ่อนแอช่วยเหลือตัวเองไม่ได้และใช้เงินเหมือนน้ำไหลเหรอ?"
เธอก้มมองเสื้อผ้าขาดๆของตัวเอง โมโหมาก: "คนที่ใช้เงินเหมือนน้ำไหลจะใส่เสื้อผ้าขาดๆทุกวันเหรอ!"
อะไรกันทายาทตระกูลเจียว เธอไม่เอาแล้ว!
และแล้ว...
ชายเลว: "ไม่มีครอบครัวเจียวเธอก็ไม่มีอะไรเลย"
เจียวซี: "ถ้าไม่มีฉัน ครอบครัวเจียวอาจจะแย่"
หญิงเลว: "พี่สาวอย่าผิดหวังนะคะ ถ้าพี่พยายาม สักวันอาจารย์ก็จะชมพี่"
เจียวซี: "หุบปาก ฉันไม่มีศิษย์อกตัญญูแบบเธอ"
ชายเลวและหญิงเลว: "???"
...
มีข่าวลือในละแวกนั้นว่า ลูกชายคนเล็กของครอบครัวคู คูเจิ้งเป็นคนทำอะไรตามใจชอบ ไม่มีกฎเกณฑ์ ได้ยินว่าเขาแต่งงานกับตุ๊กตาสวยที่ไม่มีอะไรดีนอกจากหน้าตากลับบ้าน
เจียวซี•ไม่มีอะไรดี•ตุ๊กตาสวย: "ฉันเหมือนได้ยินใครบางคนสงสัยในตัวฉัน?"
วันหนึ่ง เจียวซี เห็นพนักงานของคูเจิ้งกำลังมีปัญหากับโค้ดคอมพิวเตอร์ เธอจึงยื่นมือเข้าไปช่วย
ไฟร์วอลล์ที่ตั้งขึ้นด้วยพลังทั้งหมดของทีมแฮกเกอร์ถูกทำลายลงแบบนี้?!
คูเจิ้งค่อยๆเดินเข้ามาใกล้: "เสี่ยวเสี่ยว เธอยังมีอะไรปิดบังฉันอีกบ้าง? หืม?"
เจียวซี: "แย่แล้ว! ฉันเวียนหัวอีกแล้ว อ่อนแอจัง อ่อนแอจัง ร่างกายนี้ช่างอ่อนแอเหลือเกิน~"

นางกูอ่อนแอช่วยเหลือตัวเองไม่ได้

เจียวซีถอดมงกุฎเพชรออกมาถือไว้ในมือ พูดด้วยน้ำเสียงสะอื้น "ขอบคุณค่ะ"


เธอไม่เคยคิดว่าจะได้รับของขวัญวันเกิดตอนอายุสิบขวบในตอนที่เธออายุยี่สิบ


คูเจิ้งไปร่วมพิธีบริจาค เจียวซียืนอยู่กับที่พร้อมมงกุฎเพชรในมือ


ในตอนนั้น เสียงนุ่มนวลของชายคนหนึ่งดังขึ้น


หลู่เหยียนสวมชุดสูทสีอ่อนเดินเข้ามา ใบหน้ามีรอยยิ้มอ่อนโยน ยื่นกล่องในมือให้เธอ "นางสาวเฉา นี่สำหรับคุณครับ"


บทที่ 317 คูเจิ้งไม่ใช่พี่ชายร่วมสำนัก