บทที่ 362 ทำให้ทุกคนตะลึง

"นี่เป็นการบรรเลงของนางสาวเฉาหรือ?"

"พระเจ้า! เธอสามารถบรรเลงบทเพลงอมตะระดับโลกได้ด้วย ดูเหมือนการบรรเลงก่อนหน้านี้เป็นเพียงการสร้างบรรยากาศเท่านั้น"

ในท่วงทำนองของไวโอลิน ผู้คนได้ยินความเศร้าโศกผสมผสานกับความองอาจ ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นความสดใส เหมือนกับความรุ่งเรืองและสันติสุขของประเทศในปัจจุบัน

หากบทเพลงของเหยาเหมิงชิ่งเป็นทำนองสดใสและผ่อนคลาย บทเพลงของเจียวซีก็เป็นเสียงแห่งความกล้าหาญที่เต็มไปด้วยความรักชาติ แม้จะไม่มีเนื้อร้องสักคำ แต่ก็ทำให้ผู้คนรู้สึกถึงอารมณ์อันลึกซึ้ง