บทที่ 450 ความมืดคือความเจ็บปวด

"ไปที่นั่นกันเถอะ" คูเจิ้งพูด

เจียวซีพยักหน้าและเดินตามคูเจิ้งเข้าไป ยิ่งเดินใจเธอก็ยิ่งหนักอึ้ง ลานบ้านของอาม่ากู่ก็ห่างไกลพอแล้ว แต่ห้องของคูเจิ้งยังต้องเดินเข้าไปลึกกว่านั้น และยิ่งเดินก็ยิ่งรกร้าง ไม่เหมือนที่ที่คนจะอยู่อาศัย

แม้ว่าคูเจิ้งจะเป็นลูกนอกสมรส แต่ตอนที่กลับมาสู่ตระกูลคู่นั้น เขาเป็นลูกชายคนเดียวของกูเหว่ยหมิง ถึงแม้เขาจะไม่ชอบลูกคนนี้ ก็ไม่ควรจะให้คูเจิ้งอยู่ในที่ห่างไกลผู้คนเช่นนี้