เจียวซีเมื่อครู่มัวแต่คิดถึงเรื่องที่เหยาเหมิงชิ่งวางยาพิษ จนลืมรักษาบุคลิกภาพที่เคยแสดง ไม่คิดว่าภาพลักษณ์อ่อนแอของเธอจะพังเร็วขนาดนี้
เจียวซียิ้มเขินๆ: "เอ่อ... เอ่อ อาเจิ้ง เรื่องนี้..."
"นางกู" คูเจิ้งยิ้มอย่างมีนัยยะ: "ฉันรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเธอ แค่ไม่พูดออกมาเท่านั้นเอง"
เจียวซี: "..."
ไอ้ผู้ชายบ้านี่รู้มากเกินไปแล้ว
ชายหนุ่มมองดูสีหน้างุนงงของเธอ ยิ้มบางๆ แล้วอุ้มเธอเข้าไปในห้องพักของสนามม้า