ท้องฟ้าภายนอกยังคงมืดครึ้ม รอบด้านเงียบสงัด ได้ยินเพียงเสียงฝนตกพรำๆ เจียวซีพิงตัวอยู่ในสระน้ำ ถอนหายใจด้วยความสบายตัว
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เธอก็หลับไป เมื่อลืมตาขึ้นมา ตัวเองก็อยู่บนเตียงเล็กในห้องของซีอิวเหยียนเสียแล้ว
เจียวซียันตัวขึ้นมองไปรอบๆ คูเจิ้งไปไหนแล้ว?
แม้จะไม่รู้ว่าหลับไปนานเท่าไร แต่ข้างนอกก็มืดลงแล้ว รอบๆ ซีอิวเหยียนเริ่มมีแสงไฟสว่าง เจียวซีสวมเสื้อคลุมตัวนอก กางร่มเดินตามทางเล็กๆ เพื่อตามหาคูเจิ้ง