ตอนที่ 88 งดงามขนาดนั้น
ขบวนรถไฟใต้ดินยาวเหยียดพุ่งทะยานไปข้างหน้าตามรางรถไฟ
ลู่เฉินนั่งกอดกีตาร์ที่อยู่ในกล่อง นั่งอยู่ใกล้ประตูทางออกของขบวนรถ
ไม่ใช่ช่วงเข้างานและเลิกงาน รถไฟใต้ดินของเมืองหลวงจึงไม่แน่นมาก มีที่นั่งว่างอยู่หลายที่ ไม่ต้องกังวลว่าจะถูกเหยียบเท้า และไม่ต้องกังวลว่าจะถูกเบียดแบบเนื้อแนบเนื้อ
เขาเงยหน้าขึ้นมาเห็นเด็กสาวที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามทางขวามือ ถือโทรศัพท์มือถือหันมาที่เขาพอดี