บทที่ 243 จ่างเล่าผู้เผด็จการ

"ไม่ใช่ว่าไม่มี แต่พวกเจ้ามองไม่เห็นเท่านั้น รอจนกว่าพวกเจ้าจะก้าวขึ้นสู่ระดับเหนือธรรมชาติ ถึงจะเห็นเงาบางอย่าง แล้วค่อยๆ ชินไปเอง"

อาจารย์ป้ายอวนยิ้มเบาๆ นำพาทั้งสามคนเดินขึ้นไปข้างบนต่อ

ตอนนี้ดวงอาทิตย์ขึ้นสูงถึงกลางฟ้าแล้ว แต่แสงอาทิตย์แทบจะไม่สามารถทะลุผ่านเรือนยอดไม้ได้ เหลือเพียงแสงประปรายตกกระทบพื้นเป็นจุดๆ

หลิงเซียวจับตามองสถานการณ์บนยอดเขาอย่างต่อเนื่อง เขารู้สึกว่าในภูเขาจันทร์แห่งนี้ มีพลังโบราณพิเศษบางอย่างดำรงอยู่