ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา

บทที่ 136 พวกเด็กๆ

ฉินสือโอวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรกลับไปหาเหมาเหว่ยหลง เมื่อปลายทางรับสายแล้ว “เด็กน้อย แกคิดถึงฉันขนาดนี้เลยเหรอ? รอฉันแทบไม่ไหวแล้วใช่ไหมล่ะ? ไอ้ลูกหมา ถ้าพี่ชายไปถึงนิวฟันด์แลนด์จะดูแลแกอย่างดีเลยนะ”

“คิดไปไกลแค่ไหน แกก็ไสตูดไปให้ไกลเท่านั้นเลยนะ! ฉันจะพูดเรื่องจริงจังกับนายอย่างนะ พ่อแกน่าจะรู้จักแพทย์ทหารหรือหมอยาจีนเก่งๆอะไรพวกนั้นใช่ไหม ช่วยฉันหน่อยสิ สั่งยารักษาอาการเนื้องอกในสมองมาให้หน่อย แล้วต้องพกมาด้วยนะ”