ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา

บทที่ 193 หมาและหมีขนเกรียน

ตอนฉินสือโอวหยิบกรรไกรและมีดโกนออกมานั้น เจ้าหมาไร้เดียงสาสองตัวหู่จือและเป้าจือยังไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับพวกมัน จึงยังคงกระโดดโลดเต้นแลบลิ้นทำหน้าน่ารักรอบๆตัววินนี่

รอจนถึงวินนี่ถือกรรไกรไว้ในมือแล้วเท่านั้น พวกมันก็รู้สึกชักไม่ชอบมาพากล ก้มหน้าก้มตาอยากจะวิ่งหนีหางจุกตูดออกไป แต่จะทันได้อย่างไรกัน?

วินนี่โอบหู่จืออย่างนุ่มนวล ให้มันนอนอยู่บนพื้นหินอ่อน เสียงกรรไกรดัง ‘ฉับๆ’ สองที หู่จือก็ร้องลั่นขึ้นมา ขนทองอร่ามบนหลังของมันถูกตัดออกไปล็อตใหญ่