ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา

บทที่ 215 ค่ำคืนที่งดงาม

ฉินสือโอวหน้าดำคร่ำเครียดมองไปที่แฮมเล็ต เขาขบเขี้ยวเคี้ยวฟันถามออกไปว่า “นี่มันตลกมากเลยใช่ไหมครับ ท่านนายกเทศมนตรี? ถ้าอย่างนั้นผมของถามหน่อย ทำไมตอนที่จ่ายภาษีมรดก ถึงได้ใช้มาตรฐานการคำนวณจากราคาสี่สิบสองล้านนี่ด้วยล่ะครับ?!”

เสียงหัวเราะของแฮมเล็ตก็หายไปทันที เขามองไปที่ฉินสือโอวอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เมื่อเห็นสีหน้าของฝ่ายตรงข้ามแย่ลง เขาก็รีบโบกไม้โบกมือปัด แล้วพูดขึ้นว่า “เรื่องนี้จะโทษพวกเราไม่ได้นะ ฉิน นี่เป็นข้อกำหนดที่ปู่ของนายเซ็นสัญญากับรัฐบาลเอาไว้ในตอนนั้น”