เฉวียนจินสู่ตั้นเค่อ

ชีวิตบัดซบของ 'ฉินสือโอว' เริ่มต้นด้วยการถูกใส่ร้ายว่ายักยอกเงินและถูกให้ออกจากบริษัท

หนำซ้ำยังต้องชดใช้จนไม่มีแม้แต่เงินจ่ายค่าเช่าห้อง

แต่ไม่รู้ว่าโชคดีหรืออะไร เขาพบว่าคุณปู่รองได้ทิ้งพินัยกรรมมูลค่าหลายร้อยล้านไว้ให้

นั่นคือฟาร์มปลาที่แคนาดา

แต่ที่นั่นกลับโกโรโกโสทรุดโทรม ปลาสักตัวก็แทบไม่มี

นอกจากนั้นยังต้องเสียภาษีการยืนยันพินัยกรรมจำนวนมากอีก

จากที่ตอนแรกเขากะจะขายฟาร์มแล้วหอบเงินกลับประเทศจีน

กลับต้องฟื้นฟูกิจการฟาร์มปลาเพื่อหาเงินไปจ่ายค่าภาษี

ไม่งั้นจะต้องยอมเสียฟาร์มให้ทางการไป

ทว่าระหว่างที่สำรวจทะเลสาบในเกาะ เขาถูกปลาทำร้ายจนเลือดที่คางหยดลงไปบนจี้รูปหัวใจสีน้ำเงินที่มีชื่อว่า 'หัวใจโพไซดอน'

ทำให้ตัวจี้หลอมเข้าไปในตัวเขา

จากนั้นมา...

จิตสำนึกของเขาก็สามารถสำรวจและควบคุมท้องน้ำรวมถึงทำการเยียวยาและรักษาสิ่งมีชีวิตในทะเลได้

และนี่ คือหนทางกอบกู้ฟาร์มมรดกของเขา!

ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา

บทที่ 240 เจ้าบุช


ถ้าเกิดไม่ใช่ว่าฉินสือโอวเคยรับมือกับตาแก่เจมส์มาก่อนและรู้ว่าเขาเป็นคนจริงจัง ก็คงคิดว่าตาแก่นี่กำลังล้อเขาเล่นแน่


เนี่ยนะอินทรีหัวขาว? เจ้าตัวที่ขนสีเทายังกับนกพิราบนี้คือนกประจำชาติชื่อดังของอเมริกา?


ฉินสือโอวไม่ค่อยรู้เรื่องนกทะเลนัก พอได้ยินที่ตาแก่เจมส์บอก เขาก็ทำหน้าเหลอหลา


เจมส์เองก็งุนงง ถามกลับว่า "นายมองไม่ออกเหรอ? นี่คือลูกนกอินทรีไง เจ้าเพื่อนตัวน้อยนี่แหละ"
