ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา

บทที่ 295 คนบ้านเดียวกัน

ฉินสือโอวพูดได้ทำได้ ในเมื่อเขาเคยรับปากว่าจะเข้าร่วมทีมบาสเกตบอลของเมืองนี้ก็คงจะผิดคำพูดไม่ได้

แถมทั้งวันนอกจากออกทะเลกับตากลมทะเลเล่นแล้ว เขาก็รู้สึกเบื่อๆ เหมือนกัน ได้ไปเล่นบาสก็คงไม่แย่

เมืองแฟร์เวลไม่มีสนามกีฬา ทีมบาสเกตบอลจึงฝึกซ้อมกันที่สนามบาสแถวมุมถนน

เวลาเที่ยงวัน ดวงอาทิตย์กำลังสาดแสงร้อนแรง สนามบาสว่างเปล่าไร้ผู้คน ฮิวจ์เปลือยท่อนบนเล่นบาสอยู่คนเดียวอย่างแฮปปี้มีความสุข ฉินสือโอวชู้ตบาสลงห่วงเล่นๆ เขารู้สึกว่าแดดร้อนเกินไปก็เลยเดินไปร้านขายของชำเพื่อเฝ้าร้านแทนฮิวจ์คนน้อง