เฉวียนจินสู่ตั้นเค่อ

ชีวิตบัดซบของ 'ฉินสือโอว' เริ่มต้นด้วยการถูกใส่ร้ายว่ายักยอกเงินและถูกให้ออกจากบริษัท

หนำซ้ำยังต้องชดใช้จนไม่มีแม้แต่เงินจ่ายค่าเช่าห้อง

แต่ไม่รู้ว่าโชคดีหรืออะไร เขาพบว่าคุณปู่รองได้ทิ้งพินัยกรรมมูลค่าหลายร้อยล้านไว้ให้

นั่นคือฟาร์มปลาที่แคนาดา

แต่ที่นั่นกลับโกโรโกโสทรุดโทรม ปลาสักตัวก็แทบไม่มี

นอกจากนั้นยังต้องเสียภาษีการยืนยันพินัยกรรมจำนวนมากอีก

จากที่ตอนแรกเขากะจะขายฟาร์มแล้วหอบเงินกลับประเทศจีน

กลับต้องฟื้นฟูกิจการฟาร์มปลาเพื่อหาเงินไปจ่ายค่าภาษี

ไม่งั้นจะต้องยอมเสียฟาร์มให้ทางการไป

ทว่าระหว่างที่สำรวจทะเลสาบในเกาะ เขาถูกปลาทำร้ายจนเลือดที่คางหยดลงไปบนจี้รูปหัวใจสีน้ำเงินที่มีชื่อว่า 'หัวใจโพไซดอน'

ทำให้ตัวจี้หลอมเข้าไปในตัวเขา

จากนั้นมา...

จิตสำนึกของเขาก็สามารถสำรวจและควบคุมท้องน้ำรวมถึงทำการเยียวยาและรักษาสิ่งมีชีวิตในทะเลได้

และนี่ คือหนทางกอบกู้ฟาร์มมรดกของเขา!

ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา

บทที่ 372 คำขอบคุณจากสเตราส์


ฉินสือโอวตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบๆ “ไม่หรอก คนอังกฤษ ผมแค่อยากบอกคุณเรื่องหนึ่ง มีโรงงานเคมี 2 แห่งอยู่ถัดไปจากที่ของคุณ ความจริงแล้วผมสั่งปิดเอาไว้ และในเมื่อผมสามารถสั่งปิดพวกมันได้ ผมก็สามารถสั่งเปิดพวกมันอีกครั้งได้เหมือนกัน”


ในเมื่อตกลงกันไม่ได้ มิตรภาพระหว่างผู้ซื้อผู้ขายก็อย่าได้คิดจะเหลือให้แก่กันเลย สิ่งที่ฉินสือโอวยึดมั่นคือคุณให้เกียรติผม ผมก็ให้เกียรติคุณตอบ แต่ในเมื่อคุณยื่นเท้ามาขัดขากันถ้าผมจะเหยียบเท้านั้นก็อย่าหาว่าผมทำเกินไปแล้วกัน
