เฉวียนจินสู่ตั้นเค่อ

ชีวิตบัดซบของ 'ฉินสือโอว' เริ่มต้นด้วยการถูกใส่ร้ายว่ายักยอกเงินและถูกให้ออกจากบริษัท

หนำซ้ำยังต้องชดใช้จนไม่มีแม้แต่เงินจ่ายค่าเช่าห้อง

แต่ไม่รู้ว่าโชคดีหรืออะไร เขาพบว่าคุณปู่รองได้ทิ้งพินัยกรรมมูลค่าหลายร้อยล้านไว้ให้

นั่นคือฟาร์มปลาที่แคนาดา

แต่ที่นั่นกลับโกโรโกโสทรุดโทรม ปลาสักตัวก็แทบไม่มี

นอกจากนั้นยังต้องเสียภาษีการยืนยันพินัยกรรมจำนวนมากอีก

จากที่ตอนแรกเขากะจะขายฟาร์มแล้วหอบเงินกลับประเทศจีน

กลับต้องฟื้นฟูกิจการฟาร์มปลาเพื่อหาเงินไปจ่ายค่าภาษี

ไม่งั้นจะต้องยอมเสียฟาร์มให้ทางการไป

ทว่าระหว่างที่สำรวจทะเลสาบในเกาะ เขาถูกปลาทำร้ายจนเลือดที่คางหยดลงไปบนจี้รูปหัวใจสีน้ำเงินที่มีชื่อว่า 'หัวใจโพไซดอน'

ทำให้ตัวจี้หลอมเข้าไปในตัวเขา

จากนั้นมา...

จิตสำนึกของเขาก็สามารถสำรวจและควบคุมท้องน้ำรวมถึงทำการเยียวยาและรักษาสิ่งมีชีวิตในทะเลได้

และนี่ คือหนทางกอบกู้ฟาร์มมรดกของเขา!

ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา

บทที่ 414 เริ่มใช้กฎในบ้าน


ฟ้าสางยามเช้า ฉินสือโอวพาหู่เป้าฉงกับปอหลัวไปส่งวินนี่ด้วยกัน


หลัวปอหัวเดียวกระเทียมลีบ วิ่งเข้าไปอ้อนวินนี่อยู่ข้างๆ รถคาดิลแลควันก่อนแล้ว พอวินนี่จะไป มันก็ร้องอ๋าวๆ ออกมา ใช้อุ้งเท้าเล็กๆ ดึงรั้งเธอไม่หยุด ทั้งยังประจบประแสดงความรักความซื่อสัตย์อยู่เรื่อยๆ ฉินสือโอวเห็นแล้วก็แอบชังอยู่ในใจเงียบๆ 


วินนี่ส่งหลัวปอที่ไม่ค่อยเต็มใจนักกลับมา หลังจากนั้นเธอก็กอดฉินสือโอวเพื่อบอกลาเขา “ฉันไปทำงานแล้วนะคะ ที่รัก คุณต้องดีกับลูกๆ ให้มากๆ นะคะ แล้วก็จำไว้ว่าต้องรีบไปซื้อรถกระบะด้วย พระเจ้า ฉันทนรับสายตาที่เพื่อนร่วมงานมองมาที่ฉันไม่ไหวแล้ว เหมือนฉันมาเล่นละครเลย”
