บทที่ 540 ตามพวกมันไป
หมาป่าและสุนัขนั้นไม่เหมือนกัน พวกมันนั้นกลัวการเข้าใกล้น้ำ ไม่เหมือนกับสุนัขที่ชอบว่ายน้ำเล่นในน้ำ
โดยเฉพาะลูกหมาป่าอย่างเสี่ยวหลัวปอ พวกมันนั้นพึ่งพาอาศัยภูเขาและพื้นดินมากกว่าพ่อแม่ของมันเสียอีก ส่วนคลื่นทะเลอันกว้างใหญ่ไพศาลนั้นค่อนข้างน่ากลัวสำหรับพวกมัน ปกติแล้วพวกมันนั้นไม่เคยไปวิ่งเล่นบนชายหาดหรือท่าเรือเลย
วินนี่ดันเสี่ยวหลัวปอไปข้างหน้าเล็กน้อย เท้าทั้งสี่ข้างของเสี่ยวหลัวปอที่อยู่บนแผ่นไม้ที่ท่าเรือนั้นสั่นเกร็ง มันไม่อยากที่ก้าวเท้าไปข้างหน้าเลยไม่แต่ครึ่งก้าว วินนี่ออกแรงดันมันมากขึ้น แต่แรงขนาดไหนเจ้าหมาป่าตัวนี้ก็ไม่ยอมขยับเลยแม้แต่นิดเดียว มันนอนแน่นิ่งลงบนแผ่นไม้ไม่ไหวติง