เฉวียนจินสู่ตั้นเค่อ

ชีวิตบัดซบของ 'ฉินสือโอว' เริ่มต้นด้วยการถูกใส่ร้ายว่ายักยอกเงินและถูกให้ออกจากบริษัท

หนำซ้ำยังต้องชดใช้จนไม่มีแม้แต่เงินจ่ายค่าเช่าห้อง

แต่ไม่รู้ว่าโชคดีหรืออะไร เขาพบว่าคุณปู่รองได้ทิ้งพินัยกรรมมูลค่าหลายร้อยล้านไว้ให้

นั่นคือฟาร์มปลาที่แคนาดา

แต่ที่นั่นกลับโกโรโกโสทรุดโทรม ปลาสักตัวก็แทบไม่มี

นอกจากนั้นยังต้องเสียภาษีการยืนยันพินัยกรรมจำนวนมากอีก

จากที่ตอนแรกเขากะจะขายฟาร์มแล้วหอบเงินกลับประเทศจีน

กลับต้องฟื้นฟูกิจการฟาร์มปลาเพื่อหาเงินไปจ่ายค่าภาษี

ไม่งั้นจะต้องยอมเสียฟาร์มให้ทางการไป

ทว่าระหว่างที่สำรวจทะเลสาบในเกาะ เขาถูกปลาทำร้ายจนเลือดที่คางหยดลงไปบนจี้รูปหัวใจสีน้ำเงินที่มีชื่อว่า 'หัวใจโพไซดอน'

ทำให้ตัวจี้หลอมเข้าไปในตัวเขา

จากนั้นมา...

จิตสำนึกของเขาก็สามารถสำรวจและควบคุมท้องน้ำรวมถึงทำการเยียวยาและรักษาสิ่งมีชีวิตในทะเลได้

และนี่ คือหนทางกอบกู้ฟาร์มมรดกของเขา!

ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา

บทที่ 80 ไก่บ้าอำนาจ


โทรศัพท์ที่รับคนโทรมานั้นไม่มีการกล่าวถึงต้นสายปลายเหตุ ฉินสือโอวตกใจถามกลับไปว่า “สู้กัน? ใครสู้กัน? ไม่มีปืนใช่ไหม? แจ้งตำรวจแล้วหรือยัง?”


คำพูดของเขาทำให้ปลายสายสับสนขึ้นมา “ทำไมต้องแจ้งความ? เป็นลูกไก่และลูกหมูในฟาร์มของคุณต่อสู้กัน….ก็คือสัตว์ที่คุณเลี้ยงกำลังต่อสู้กัน!”


ฉินสือโอวแทบจะขว้างโทรศัพท์ทิ้ง เรื่องนี้มันเกี่ยวอะไรกับเขา เรื่องแบบนี้ยังต้องโทรศัพท์มาหาเขาอีกเหรอ? สัตว์เลี้ยงสู้กันแล้วยังไง ให้พวกมันสู้กันไปสิ!
