บทที่ 14 สุดท้ายแล้วก็ยังไม่เต็มใจ

ฝูซิ่วหยวนเงยหน้าขึ้นทันที ดวงตาดำสนิทจ้องมองชีจินที่กำลังเหม่อลอย

ชีจินรีบยกชามขึ้น ยิ้มให้เขา

รอยยิ้มของเธอหวานเสียจนทำให้ฝูซิ่วหยวนชะงัก นึกถึงคำว่า "งามจนน่ากิน"

แต่เดิมคิดว่าเป็นเพียงคำกล่าวเลื่อนลอยของคนโบราณ แต่เมื่อได้เห็นดวงตาของเธอ จึงรู้ว่าคนโบราณไม่ได้หลอกเรา และรู้ว่ามีคนที่เกิดมาเพื่อคำนี้จริงๆ

...

หลังอาหาร ชีจินกำลังจะก้าวไปที่ห้องนอนของตัวเอง

ตั้งแต่ถูกบังคับให้ย้ายมาอยู่ที่วิลล่าฉานหวาน เธอก็มีห้องส่วนตัวของตัวเอง พยายามหลีกเลี่ยงฝูซิ่วหยวน

เมื่อคืนเพราะเพิ่งจดทะเบียนสมรส ฝูซิ่วหยวนจึงปล่อยให้เธอไปนอนที่ห้องนั้น

แต่เมื่อจดทะเบียนสมรสแล้ว หากยังแยกกันอยู่ คงผ่านด่านเขาไปไม่ได้

คิดถึงตรงนี้ นิ้วของชีจินก็บีบเสื้อผ้าของตัวเอง ราวกับตัดสินใจอะไรบางอย่าง เดินเข้าไปในห้องของฝูซิ่วหยวน

การกระทำเล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้ของเธอ ไม่รอดพ้นสายตาของฝูซิ่วหยวน

ความลังเลเล็กๆ เหล่านี้ ทำให้หัวใจของฝูซิ่วหยวนบีบรัด

เธอ... ก็ยังไม่เต็มใจอยู่ดี!

ความโกรธที่เคยจางหายไป กลับมารวมตัวกันอีกครั้ง ทำให้อากาศรอบข้างเย็นลงไปหลายองศา

ชีจินที่เดินไปไกลแล้ว ไม่รู้สึกถึงความโกรธของฝูซิ่วหยวนเลย

ตอนนี้เธอไม่ได้รังเกียจฝูซิ่วหยวน แต่ก็เพราะเพิ่งมีประสบการณ์ครั้งแรก แม้จะผ่านชีวิตมาหนึ่งชาติแล้ว เรื่องนี้ก็ยังเป็นเรื่องแปลกใหม่สำหรับเธอ ไม่อาจเผชิญหน้าได้อย่างเต็มที่

เธอรีบอาบน้ำก่อนที่ฝูซิ่วหยวนจะกลับมา แล้วเข้านอนแต่หัวค่ำ

แต่เดิมยังอยากจะคุยกับเขาสักหน่อย แต่เพราะง่วงมาก เธอจึงหลับไปเลย

เมื่อฝูซิ่วหยวนกลับมาที่ห้องด้วยความโกรธ เขาเห็นเพียงใบหน้าเล็กๆ ใต้ผ้าห่มผืนงาม ดวงตาปิดสนิท ขนตายาวเหมือนผีเสื้อที่หยุดพัก ยืนนิ่งอยู่บนเส้นขอบตา

สงบ เรียบง่าย และงดงามจนยากจะบรรยาย

มือที่ยื่นออกไปด้วยความโกรธของเขา หยุดค้างกลางอากาศ

เธอหลับสนิทบนเตียงของเขา!

และหลับอย่างเป็นธรรมชาติและสบายใจ ไม่มีท่าทีรังเกียจเลยสักนิด

ฝูซิ่วหยวนตกตะลึงครู่หนึ่ง ก่อนจะค่อยๆ ลุกขึ้นยืน ไม่รบกวนคนตัวเล็กบนเตียง เงียบๆ เดินเข้าห้องน้ำ

...

ชีจินหลับสบายตลอดทั้งคืน

เมื่อตื่นขึ้นมา ฝูซิ่วหยวนไม่อยู่ข้างกายแล้ว

แต่ในผ้าห่มยังมีกลิ่นหอมอ่อนๆ ของต้นสนเย็นๆ จากตัวเขาลอยอยู่

นี่ทำให้ชีจินมั่นใจได้ว่า เมื่อคืนเขาอยู่ที่นี่ตลอด

ไม่แปลกที่เธอจะหลับสบาย ก่อนเกิดใหม่ เธอผ่านเรื่องราวมามากมาย มักจะนอนไม่หลับทั้งคืน

ที่ที่มีเขาอยู่ เธอถึงจะหลับได้หวานขนาดนี้

แต่แปลกที่ฝูซิ่วหยวนไม่ได้แตะต้องเธอเลย

เมื่อชีจินถือกระเป๋าออกไป ไม่ได้เจอฝูซิ่วหยวน ผู้จัดการเฉินก็ไม่ได้ขวางเธอเป็นครั้งแรก ราวกับทั้งวิลล่าฉานหวานกลายเป็นที่ที่เธอสามารถเข้าออกได้อย่างอิสระ

หลังออกมา รถตู้คันหนึ่งจอดอยู่ที่หน้าประตู ชีจินเห็นเหยาเจียหง ผู้จัดการของเธอเดินลงมา

เหยาเจียหง ผู้จัดการระดับทองของซีเจียยวนเล่อ เคยดูแลดาราระดับแนวหน้าหลายคน เป็นชื่อที่การันตีความสำเร็จในวงการผู้จัดการ

และการันตีระดับนี้ เพราะความสัมพันธ์กับฝูซิ่วหยวน ทิ้งงานอื่นๆ ในมือทั้งหมด มาดูแลชีจินด้วยตัวเอง

คิดดูก็รู้ว่าเขาหงุดหงิดแค่ไหน

เขาใส่แว่นกันแดด ทำหน้าเหมือนไม่อยากมองชีจิน แม้แต่ผมที่จัดทรงเรียบร้อยด้วยเจล ก็บ่งบอกถึงการต่อต้านชีจิน

ตอนแรกที่รับดูแลชีจิน เมื่อได้ยินว่าเป็นคนที่เซียนฝูเลือกเอง เหยาเจียหงยังตื่นเต้นอยู่พักหนึ่ง สายตาของเซียนฝู ไม่ว่าอย่างไรก็คงไม่แย่ไปได้