บทที่ 5 จูบเบาๆ หนึ่งครั้ง

ฝูซิ่วหยวนเอียงหน้ามามองเธอ ชีจินถูกสายตาของเขาทำให้หัวใจอ่อนยวบ นึกถึงภาพตอนที่เขาล้มลงในอ้อมกอดของเธอด้วยใบหน้าเต็มไปด้วยเลือด

เธอกลั้นความรู้สึกสะเทือนใจที่ปลายจมูก รีบหยิบปากกาขึ้นมาเซ็นชื่อของตัวเองลงไป

เมื่อได้รับสมุดปกแดงสองเล่มออกมา ชีจินก็กำมันแน่นไว้ในมือ

ซงฟานเห็นภาพตรงหน้านี้ ถึงกับต้องขยี้ตาและหยิกต้นขาตัวเองหนึ่งที

เพื่อให้แน่ใจว่าไม่ใช่ความฝัน

วันนี้เขาหยิกต้นขาจนช้ำไปหมดแล้ว

หลังขึ้นรถ ฝูซิ่วหยวนนั่งตัวตรง ความเย็นชาบนร่างกายจางหายไป แต่ยังคงมีบรรยากาศกดดันห่อหุ้มตัวเขาอยู่

ท่าทีของชีจินเปลี่ยนไปเร็วเกินไป เขายอมรับด้วยความยินดี แต่ก็กลัวว่านี่อาจเป็นเพียงความสงบชั่วคราวก่อนพายุจะมา

ชีจินก็เข้าใจเรื่องนี้ดี ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เพื่อหนีจากเขา เธอได้โกหกทั้งเรื่องใหญ่เรื่องเล็ก และให้คำสัญญามากมายที่ไม่เคยทำตาม

แม้จะได้สมุดเล่มนี้มาแล้ว เขาก็ยังกลัวว่าใจของเธอจะไม่อยู่ที่นี่

ขณะที่ฝูซิ่วหยวนกำลังเหม่อลอย จู่ๆ ก็รู้สึกเย็นที่มือ

เขาก้มมอง เห็นสมุดปกแดงสองเล่มวางอยู่ในฝ่ามือของเขา

"ฝูซิ่วหยวน เก็บอันนี้ไว้แทนฉันนะ" น้ำเสียงของชีจินยังคงเบาสบาย ในดวงตามีรอยยิ้มจริงใจและความตรงไปตรงมา "ถ้าสมุดอยู่กับคุณ ฉันก็จะอยู่ที่วิลล่าฉานหวานตลอดไป"

นิ้วที่เรียวยาวของชายหนุ่มชะงักกะทันหัน กำสมุดปกแดงแน่นจนข้อนิ้วซีดขาว

สายตาจับจ้องอยู่ที่ดวงตาของเธอ

ชีจินรู้สึกสงสารจึงประคองมือเขาไว้: "เติ้งอวี่เฟยบอกว่าฉันจะหนีใช่ไหม? นั่นไม่ใช่เรื่องจริง ต่อไปนี้ มีแต่คำพูดที่ฉันพูดเองเท่านั้นที่จะเป็นความจริง"

"ชีจิน" เสียงของฝูซิ่วหยวนแหบพร่า มือกลับมากุมนิ้วอ่อนนุ่มของเธอ

แต่คิ้วยังไม่คลายลง

ราวกับกำลังพิจารณาว่าสิ่งที่เธอพูดเป็นความจริงหรือไม่

ชีจินพูดเบาๆ: "ก่อนหน้านี้ฉันตาบอดใจบอด แยกไม่ออกว่าใครเป็นคนใครเป็นหมา แต่ต่อไปจะไม่เป็นแบบนั้นอีก ขอร้องคุณอย่าเชื่อเรื่องที่คนอื่นพูดเกี่ยวกับฉัน โดยเฉพาะเติ้งอวี่เฟย"

"ได้" ฝูซิ่วหยวนกลืนน้ำลาย พูดเบาๆ รับปาก

"ทำไมเธอถึงเข้าออกวิลล่าฉานหวานได้อย่างอิสระ? แถมยังติดต่อคุณได้ตามใจอีก?" ชีจินถาม

ฝูซิ่วหยวน: "ไม่รู้"

ชีจินเข้าใจทันที นี่ไม่ใช่เพราะฝูซิ่วหยวน แต่เป็นเพราะตัวเธอเอง

เติ้งอวี่เฟยอ้างตัวว่าเป็นเพื่อนสนิทของเธอ คนในวิลล่าฉานหวานจะกล้าปฏิเสธได้อย่างไร? แล้วฝูซิ่วหยวนจะปฏิเสธข่าวคราวของเธอที่ได้จากเติ้งอวี่เฟยได้อย่างไร?

ความผิดทั้งหมดเป็นของเธอเอง

เธอได้สติ เห็นสีหน้าของฝูซิ่วหยวนที่ยังกังวลใจ รู้สึกสงสาร จึงเอียงหน้าไปจูบที่มุมปากของเขาผ่านหน้ากากอนามัย

จากนั้น เธอก็ได้เห็นกับตาว่าความมืดในดวงตาของเขาถูกแสงสว่างขับไล่ ดวงดาวมากมายรวมตัวกัน สว่างไสวและเจิดจ้า

...

วิลล่าฉานหวาน

ทุกคนสัมผัสได้ว่าอารมณ์ของเซียนฝูวันนี้แตกต่างจากก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง

รอบตัวเขาเต็มไปด้วยความอ่อนโยนที่บรรยายไม่ถูก แม้แต่กรามที่เคร่งขรึมก็ดูมีประกายนวลเหมือนหยก

คนรับใช้ที่กำลังยกน้ำชามองจนเหม่อ ทำแก้วน้ำหกโดยไม่ตั้งใจ ตกใจจนหน้าซีด คิดว่าตัวเองต้องตายแน่ๆ

แต่เซียนฝูกลับโบกมือให้เธอไป

เป็นปาฏิหาริย์ที่ไม่เคยมีมาก่อน!

ตอนบ่ายที่ซงฟานกลับมา เขานั่งที่เบาะข้างคนขับ ไม่ได้จับตาดูการกระทำของชีจิน จึงพลาดภาพที่ชีจินจูบฝูซิ่วหยวน

ดังนั้นเขาจึงไม่เข้าใจว่าการเปลี่ยนแปลงอารมณ์ของเซียนฝูเกิดจากอะไร

ทั้งๆ ที่ตอนจดทะเบียนเสร็จออกมา เซียนฝูก็ยังดูนิ่งๆ เหมือนเดิมไม่ใช่หรือ?

หวังว่าครั้งนี้หนูโจว ชีจะทำตามที่พูดจริงๆ!