บทที่ 175 รับใช้ด้วยความงาม เมื่อความงามเลือนหาย ความรักก็จางหาย

ชีจินไม่รู้ไม่เข้าใจเรื่องเหล่านี้เลย กำลังก้มหน้าทำงานของตัวเองอยู่

ในคอนเสิร์ตร่วมครั้งแรกที่เปิดต่อสาธารณะ เหวิ่นหย่งเหว่ยถูกชีจินกลบรัศมีไปหมด

กระแสตอบรับไม่ดีเท่า เธอรู้สึกกังวลอยู่ลึกๆ

คังเฉิงปลอบใจว่า "กลัวอะไร ชีจินอาศัยแค่หน้าตากินข้าว ไปได้ไม่ไกลหรอก คนที่พึ่งแต่รูปสวย พอความงามเสื่อมถอย ความรักก็จางหาย"

คังเฉิงในฐานะคนของซวนซืออิ๋นเหยว และเคยเป็นพนักงานประจำของตระกูลเฉิน มีแนวทางของตัวเองในการสร้างผลงานเพลงและพัฒนาศิลปินหน้าใหม่