บทที่ 210 กงจูและหญิงยากจน

อัจฉริยะนั้นมีน้อยนัก อย่างเหวิ่นหย่งเหว่ยที่เก่งกว่าคนทั่วไปในหลายๆ ด้านนั้นถือว่าหาได้ยากมาก

หลัวชีนั้นมีมาตรฐานสูงเกินไปหน่อย

"ลองใช้จังหวะการเต้นรำดูไหม?" คังเฉิงแนะนำ

เหวิ่นหย่งเหว่ยเข้าใจทันที เธอเริ่มเรียนเต้นรำตั้งแต่อายุสามขวบ ตอนนี้ผ่านมา 15 ปีแล้ว ทำให้บุคลิกและท่วงท่าของเธอดีมาตลอด

ตอนที่เต้นรำเป็นช่วงที่เธอรู้สึกผ่อนคลายที่สุด ถ้านำความรู้สึกนั้นมาใส่ในการถ่ายทำ จะยังด้อยกว่าชีจินอีกหรือ?