บทที่ 143 ศพที่ 2 ของตระกูลเหว่ย
"ไอ้เด็กเวร แกกล้า! กล้าฆ่าลูกชายข้า! แก! ช่างกล้าเหลือเกิน แกมันไร้ยางอายจริงๆ!" หลังจากที่ลมหายใจสุดท้ายของเหว่ยเลิงที่อยู่ในอ้อมกอดได้สิ้นสุดลง เหว่ยหมิงค่อยๆ ลุกขึ้นยืน ใบหน้าเต็มไปด้วยความมืดมน หันไปมองจิ้งเหยียน
จิ้งเหยียนยิ้ม สบตากับเหว่ยหมิง
"ฮ่าๆๆ..." จิ้งเหยียนหัวเราะออกมา
"ไอ้เด็กเวร แกหัวเราะอะไร?" เหว่ยหมิงขนลุกชัน โกรธจนควบคุมตัวเองไม่อยู่