บทที่ 39 พ่อตาลูกเขย

ตอนที่ 39 พ่อตาลูกเขย

ครั้งแรกที่พบซูเสียวเสี่ยวจำไม่ได้ เพียงแต่รู้สึกเลาๆ ว่าคุ้นตา นางจึงไม่ได้สนใจ พาซูเอ้อร์โก่วที่ยังสะลึมสะลือง่วงเหงาหาวนอนเดินสวนกับอีกฝ่ายไป

อีกฝ่ายนึกไม่ถึงว่าจะถูกสองพี่น้องเมินตนเช่นนี้ เขาขมวดคิ้วเอ่ยว่า “ซูต้ายา! ซูเอ้อร์โก่ว!”

เอ๊ะ?

เรียกชื่อพวกเขาถูก รู้จักกันจริงหรือ

ซูเสียวเสี่ยวหยุดเดิน หันไปมองเขา “เจ้าเป็นใครกัน”