บทที่ 52 ของแทนใจ

ตอนที่ 52 ของแทนใจ

ซูเสียวเสี่ยวไม่ใช่คนที่ความรู้สึกไวนัก แต่ก็ไม่รู้ว่าเพราะความสามารถพิเศษของร่างกายนี้หรือไม่ จู่ๆ ขอบตาของนางก็ร้อนผ่าว

นางกอดเด็กน้อยทั้งสาม กล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ข้าไม่อดอยากหรอก ข้ามีเงิน”

สามคนไม่เชื่อ

ซูเสียวเสี่ยวจนปัญญาจึงต้องหยิบเงินจากการขายสูตรขนมออกมา รวมถึงเงินค่ารักษาที่ได้จากคุณชายเซี่ยง...เอาล่ะ ค่ารักษาจากการเป็นนักศึกษาแพทย์ปลอมตกอยู่ข้างหน้าพวกเจ้าแล้ว