บทที่ 49 ค้าขาย

ตอนที่ 49 ค้าขาย

ซูเอ้อร์โก่วโกรธจัด “เราก็ค้าขายของเราดีๆ มันไปทิ่มตาใครเข้าล่ะ”

“แหม แม่นางซู น้องเล็กซู บังเอิญอะไรเช่นนี้” บนถนนข้างหน้า ผู้ดูแลซุนนวยนาดลงมาจากรถม้า เขาหัวเราะเหอะๆ เดินมาหาทั้งสองคน

เขาเหลือบมองสองพี่น้องที่สวมเสื้อกันหนาวผ้ากระสอบ สองมือว่างเปล่า รอยยิ้มในดวงตายิ่งทวีความเข้มข้น “พวกเจ้าก็มาซื้อของใช่หรือไม่ ดูเหมือนซื้อไม่ได้เลยนะ หรือว่าใกล้จะตรุษจีนแล้ว ร้านค้าก็เลยไม่มีของขายใช่หรือไม่”